« terug

Kelly van Oene in gesprek met Joost Kelderman

 

Kelly is bij SKN een debutant met flink wat studiebagage. Terwijl Joost al even meeloopt. Als leden van het SKN Duurzaamheidsteam vloeit door hun beider aderen groen bloed. Zij bevragen elkaar hier over hun ervaringen met duurzaam leven, denken en werken.

JOOST: Jij en Eva zijn toch met een nieuwbouwwoning bezig, hoe duurzaam wordt die eigenlijk?

Kelly: “Ja klopt! Niet alleen onze nieuwe woning wordt duurzaam, maar de hele wijk! Het project draagt daarom de naam Ecowieck. Het huis krijgt eigenlijk gewoon alles wat qua duurzaamheid logisch is. Denk aan zaken als zonnepanelen en driedubbel glas. Verder mochten we allemaal een al staande boom kiezen die na de bouw van de wijk weer terug bij ons in te tuin wordt geplant.”

Maar daarmee ben je er nog niet, neem ik aan?

“Nee, nog lang niet. Wat ik al zei, de hele wijk wordt duurzaam. Dat begint met het feit dat we met alle andere bewoners samen de wijk gaan opbouwen vanuit collectief particulier opdrachtgeverschap. Het project wordt door een externe partij begeleid. Je kunt je wensen aangeven. Zo vonden wij het belangrijk dat wij, ondanks het ontbreken van een oprit, wel vlakbij een laadpaal voor de elektrische auto krijgen. Verder heeft de wijk samen besloten om een plek vrij te maken voor een gezamenlijke moestuin. En er komt een deelauto voor alle buurtgenoten.”

En gaat iemand uit jullie midden dan die moestuin bijhouden of huur je daar iemand voor in?

“Dat weten we nog niet precies. Het is wel de bedoeling dat we het allemaal samen gaan oppakken. Er staat vast wel iemand op die de leiding pakt. Maar Joost, hoe doe jij dat; ga jij altijd gewoon naar de supermarkt voor je groente en fruit?”

“Nou, wat ik voorheen wél had is een vrij grote tuin, maar de factor tijd is bij ons thuis op de bon. Ik wilde graag een moestuin. In het verleden heb ik twee keer een poging gedaan om iemand uit het dorp te vinden om met mij de aanleg en het onderhoud te doen. Maar om verschillende redenen kwam dat niet van de grond. Ik dacht eraan de oogst met die persoon te delen. We wonen nu ook ergens anders. Tot nu toe komt al het gezonde dus niet uit onze eigen tuin, maar inderdaad uit de supermarkt”.

Geen moestuin dus. Maar er zijn ook dingen die wel lukken toch?

“Om eerlijk te zijn, ik merk dat ik altijd vooral veel ideeën heb. Zo heb ik ooit tijdens een slapeloze nacht in grote lijnen een idee uitgewerkt voor een verpakkingsloze winkel. Een soortgelijk initiatief is inmiddels door Pieter Pot ook al bedacht en ook in succesvol in gang gezet. Mooi om te zien natuurlijk Misschien moet ik maar eens stoppen met werken, zodat ik mijn ideeën in de praktijk kan brengen.”

Dat was een goed idee. Een bekende supermarkt doet dat nu toch ook, dat je je eigen bakjes duurzaam kan vullen?

“Ja, klopt. In eerste instantie dacht ik dat het beter was als kleinere partijen dergelijke initiatieven ontplooien. In plaats van de gevestigde orde, bedoel ik. Maar inmiddels ben ik daar wel van teruggekomen. Zo’n grote supermarkt kan veel meer impact maken. Ik vind het mooi om te zien dat het – al is het later – wel wordt opgepakt”. Ga jij weleens met je bakjes naar de supermarkt, Kelly?”

“Nee dat niet. Wat ik wel echt supergoed vind werken zijn de zogenaamde ‘Too good to go boxen’. Een uur voor sluitingstijd kun je dan voor een klein bedrag brood, groente, fruit of vlees ophalen, waarvan de houdbaarheidsdatum op z’n eind loopt. Daar krijg je dan via een app bericht van. Kleinere partijen, zoals bakkers en zo doen daar ook aan mee. Ik merk dat de animo hiervoor groter wordt, want ik grijp steeds vaker mis.”

Tekst gaat verder onder de foto’s

 

KELLY: Even wat anders, Joost. Rijd jij eigenlijk zelf elektrisch?

“Ik heb een stekker-hybride auto. Daarmee lukt het mij om het grootste deel van mijn ritten elektrisch te rijden. Ik heb weleens overwogen om een waterstofauto aan te schaffen. Dat is ook zo’n voorbeeld van iets waarvan je je afvraagt of je er werkelijk het verschil mee kan maken. Na wat onderzoek zag ik ervan af omdat waterstof voor kleinverbruik niet de juiste keuze lijkt te zijn. Op grotere industriële schaal is dat anders. Jij rijdt wel eens in de elektrische auto van Eva, werkt dat goed voor jou?

“Op zich wel. Soms is het wel een kwestie van schipperen. Als je accu bijna leeg is, kun je bijvoorbeeld niet even snel in de auto springen voor een wat grotere rit. Momenteel zijn wij nog aangewezen op een openbare laadpaal in de buurt. Die is vaak wel – maar niet altijd – vrij. En als de auto er eenmaal is ingeplugd, moet je hem tijdig weghalen zodat een ander kan laden. Al met al komt het toch wel wat meer aan op plannen en slim zijn. In Amsterdam bij de McDonalds heb ik weleens moeten rennen om een net vrijgekomen plekje aan de snellader te bemachtigen.”

Lukt het jou om positief te blijven rondom de groei van duurzaamheid?

“Ja, voor mij is het glas wel zeker halfvol. Ik merk ook dat ik, nu ik er voor mijn werk ook steeds meer mee bezig ben, zelf ook bewustere keuzes maak. Zo kies ik in webshops bijvoorbeeld voor de duurzamere opties als die er zijn. Hoe is dat voor jou, Joost?”

“Nou, ik bestel eigenlijk zelden iets online. Ik weet ook niet altijd wat ik wel en niet moet geloven van de groene claims die worden gedaan. Er wordt nog veel aan ‘greenwashing’ gedaan door bedrijven. Het is soms best moeilijk om daar doorheen te kijken. Ik wil dus wel graag de duurzamere keuzes maken, maar weet niet of dat altijd in de praktijk ook wel echt zo uitpakt. Ik zie dat het soms wat wringt. Grootwinkelbedrijven zetten producenten bijvoorbeeld behoorlijk onder druk met prijzen. Dan wordt verduurzamen wel heel lastig. Ik denk dat er nog veel te winnen is. Daarvoor is het in mijn ogen belangrijk dat we onze hang naar economische groei en winstmaximalisatie voor een deel loslaten, zodat er ruimte ontstaat voor welzijn en menselijke groei.”

Vanuit ons werk zijn we er steeds meer mee bezig om dat dat besef te laten groeien, ook bij klanten. Het heeft tijd nodig, denk je ook niet?

“Ja, het heeft zeker tijd nodig. Je kunt duurzaam denken, werken en leven er niet door drukken. Niet iedereen is eraan toe. Dus op mensen bekeren moet het al helemaal niet aankomen. Het komt veel meer aan op helpen, betrouwbare informatie delen en zo vertrouwen winnen. Dan kun je stap voor stap met elkaar samen het verschil maken. Als ik zie wat we al doen met ons duurzaamheidsteam, dan ben ik wel trots. Hoe ervaar jij dat eigenlijk Kelly?

“Zeker en er zijn nog kansen genoeg!”