Pensioen en echtscheiding, oppassen geblazen!
Na het behalen van hun diploma eind jaren 60 trokken de klasgenoten John en Carmen door Amerika, met als klap op de vuurpijl een bezoek aan Woodstock. Onder het mom “Make love, not war” bloeide er iets moois op tussen de twee. In de ruim 20 jaar huwelijk die volgden werd het echter steeds meer “war” en steeds minder “love”. Het eindresultaat was een ordinaire vechtscheiding, waarbij al het spaargeld op ging aan advocaatkosten. Met veel pijn en moeite werd er na 5 jaar vechten geschikt. Alle afspraken kwamen vast te liggen in een convenant, zodat dit boek voor eens en voor altijd gesloten kon worden. Of toch niet?
Vandaag de dag is John eigenaar van een onderneming die ooit goed liep, maar door de crisis in zwaar weer is gekomen. John hoopt binnenkort met pensioen te gaan, dan kan hij eindelijk gaan genieten van zijn rust. Het zal geen vetpot worden, maar met een beetje passen en meten gaat hij het wel redden. Zijn ex Carmen is hij na al die jaren uit het oog verloren en al bijna vergeten. Andersom geldt dit blijkbaar niet, want zo kort voor zijn pensioen krijgt John ineens bericht van de advocaat van Carmen. Carmen eist de helft van het door John tijdens de huwelijkse periode opgebouwde pensioen op. John schrikt zich rot en wendt zich snel tot zijn adviseur. Kan dit zomaar?
De juridische stukken
De adviseur hoort het verhaal aan en vraagt uiteraard om de documenten waarin iets over het pensioen gezegd kan zijn. John zoekt het scheidingsconvenant uit de jaren 90 erbij en komt daarnaast met een aantal jaar later gesloten vaststellingsovereenkomst tussen hem en zijn ex. Vooral dit laatste document is volgens hem belangrijk, want daarin staat dat hij en Carmen niets meer van elkaar te vorderen hebben. De adviseur bestudeert de documenten en bespreekt met John de van belang zijnde passages.
Het echtscheidingsconvenant
In het convenant is een aparte alinea opgenomen met betrekking tot het pensioen. Hierin is de volgende passage opgenomen:
“De man heeft een behoorlijk pensioen opgebouwd, dat onder normale omstandigheden d.w.z. bij voortduren van het huwelijk, mede aan de vrouw ten goede zou zijn gekomen. Om te voorkomen dat dit vooruitzicht vanwege de scheiding voor de vrouw teniet zal gaan, verbindt de man zich ervoor te zorgen dat de vrouw als begunstigde wordt aangewezen, in geval van vooroverlijden van de man, bij de reeds ten behoeve van de man afgesloten pensioenvoorzieningen.”
De adviseur geeft aan dat deze passage eigenlijk alleen iets concreets zegt over de verplichting van John om voor een nabestaandenpensioen voor Carmen te zorgen, maar wel heel erg vaag is over het ouderdomspensioen. Puur op grond van deze bepaling kan dan ook niet worden gezegd dat Carmen hier geen recht meer op zou hebben. John voelt de bui al aankomen, maar heeft zijn hoop gevestigd op het tweede document.
De vaststellingsovereenkomst
De vaststellingsovereenkomst is het gevolg van een discussie tussen John en Carmen over de door John verschuldigde partneralimentatie. In de overeenkomst is de volgende passage opgenomen:
“Partijen verklaren na ondertekening van deze overeenkomst en uitvoering daarvan niets meer van elkaar te vorderen hebben en deswege finaal gekweten zijn jegens elkaar.”
Volgens John is dit zo klaar als een klontje, Carmen krijgt niets meer van hem. De adviseur moet hem echter teleurstellen. Deze bepaling ziet namelijk alleen op de destijds gevoerde discussie over de partneralimentatie. Die werd toen afgekocht en daarmee was het klaar. In het document wordt met geen woord gerept over het pensioen. Bij navraag moet John eerlijk toegeven dat daar destijds ook niet over is gesproken.
De adviseur moet John dan ook teleurstellen, Carmen lijkt in haar recht te staan. Een gang naar de rechter ziet hij voor John dan ook niet met veel vertrouwen tegemoet. Daar komt nog bij dat John dan opnieuw met hoge advocaatkosten geconfronteerd zal worden, iets waar hij nu echt het geld niet voor heeft. Met het lood in zijn schoenen vertrekt John huiswaarts. Hoe moet hij zijn vrouw gaan uitleggen dat zijn ex dus toch met de helft van ‘hun’ pensioen gaat lopen?
Conclusie
Voor John is deze uitkomst uiteraard teleurstellend, zijn zorgeloze oude dag komt zelfs in gevaar. Had dit voorkomen had kunnen worden? Feit is dat Carmen op basis van de destijds geldende wet- en regelgeving in haar recht staat. Dat neemt niet weg dat men van deze basis af kan wijken, mits goed vastgelegd. John had hoe dan ook dit eindresultaat niet voor ogen. De advocaat van destijds heeft hem hierin volgens John onvoldoende voorgelicht. Of dit het gevolg is van onvoldoende kennis op dit vlak of een gebrekkige communicatie is nu gissen. Extra zuur is dat John bij de advocaat geen verhaal meer kan halen, die is al jaren geleden overleden. Met de kennis van nu zou John het convenant destijds hebben laten toetsen door een tweede adviseur met pensioenkennis. De volgende keer doet hij het zeker anders, maar dat vertelt hij thuis maar even niet.
Voor vragen of meer informatie neem contact op met mr. R.B. (Rob) Welling, (echtscheidings)fiscalist op 0314-369111 / 06-41859750 of r.welling@stolwijkkelderman.nl